Selnikte ikinci gun

12 saat tren yolculuğu ve ilk gün koşuşturmacasının ardından doğal olarak gece kafamızı yastığa koyduğumuz gibi uyuduk, ama ertesi günü hesaba katıp saatlerimizi kurmuştuk. Yapılacak cok sey, ziyaret edilecek çok yer ama az zaman vardı ( Jack Bauer tadı yakalamak istiyor şair burada )

Sabah ilk iş olarak bir SIM kart alalım da mobil olarak internete bağlanabilelim dedik ama Vodafone Greece sağolsun konturlü hat satarım ama internete çıkartmam dedi ve böylece bütün planlarım alt üst oldu. Ziyaret etmeyi planladığımız tüm yerleri google maps mobile üzerinde işaretlemistim.
Internet yok bari ulaşılabilir olalım diyerek SIM kart aldıktan sonra rezervasyon yaptığım arabayı teslim almaya gelmişti sira. Nasıl şanslı insanlarsak Budget'in ofisinin bulunduğu sokaktan şehirde iki tane vardı ve biz de Murphy yasaları gereğince ilk önce yanlış olanına gittik. Büyük ugraşlar sonucu sehrin tam göbeğindeki ofisi bulduğumuzda tatili planlama aşamasında en çok tedirgin olduğum konuyla yüzleşme zamanı gelmişti.

Araba kiralamak için iki ay öncesinden araştırmalara başlamıştım, en mantıklı arac/fiyat oranını sunan Budget'in sözleşmesini okurken şartlar arasında AB ülkeleri vatandaşı olmayanlar için uluslar arası ehliyet isteniyordu. Mail ile kurduğumuz iletişim sonucunda bunun şart olduğunu belirtseler de forumlarda sorun olmadığını okumuştum ama içime kurt düşmüştü bir kere. Bu uluslar arası ehliyet denilen nane de Türkiye Turing ve Otomobil Klubu tarafından yaklaşık 100€ karşılığında verilip muhtemelen Türkiye dışında kimse tarafından bilinmeyen ve resmi geçerliliği olmayan, çeşitli dillerde yazılı defter gibi birşeydi. Ben de doğal olarak almadığım için, kiralama sırasında sorun çıkma ihtamli yüksekti ve bütün seyahat planlarımızı araba ile yapmıştık.
Kiralama sırasında görevli kadının uluslar arası ehliyetiniz var mı sorusuna geyet cool bir şekilde "işte bu uluslararası ehliyet baksana üstünde ingilizce de yazıyor daha ne olsun" cevabını verdim ve abla kuzu kuzu yaptı işlemleri, çok rahatlamıştım. 10 dakika sonra kurbağa yeşili Opel Agila'mıza kavuşmuştuk.

Yunanistan'ın kuzeyinde en iyi plajların Halkidiki yarım adasında olduğunu öğrendiğimden o tarafa doğru yola koyulduk. Selanik - Halkidiki yolu gayet şahane, yol üzerindeki tabelalara bakarken Nea Moudania tabelası ilgimizi çekti ve saptık. Tahmin edilebileceği gibi burası mubadele ile bizim Mudanya'dan göç edenler tarafından kurulmuş bir yerleşim bölgesi. Şehrin kuzey batıya doğru bakan gayet guzel bir plajı var, burada biraz denize girip çıktık ve havanın kapanması ile beraber havanın daha açık gözüktüğü yarım adanın güney ucuna doğru gidelim dedik. GPS üzerinden plajları bulup en yakın olanını seçtik, nispeten kolay ulaşılabilir bir plaj olduğundan 15 dakikalık yolculuk sonucu vardik fakat beğenmeyerek daha uzak bir plaja doğru yola çıktık ama bu sefer cihaz bizi plaj olarak işaretlenmis ama solda görüldüğü gibi adam kesseler kimsenin haberi olmayacak bir yere götürdü. Öğlen vakti arabada yolculuk etmenin verdiği sıkıntı ile burada yüzdük biraz ve 15 dakika güneşlendikten sonra kaçtık arkamıza bakmadan. Şansımızı bu sefer yarım adanın doğuya bakan tarafındaki bir plajda deneyelim dedik GPS bu sefer de bizi arabayı yarı yolda bırakıp deniz kıyısından kayalıklar arasından 15 dakika yürüme mesafesindeki düzgün bir yere yönlendirdi. Emin olmamakla beraber Nea Fokea'nin güneyinde kalan bir plajdı. Bu bölgede deniz girişte taşlık olsada 10-15 metre sonra zemin kum, su pırıl pırıl. Sahil şeridi boyunca beach club tarzı yerler mevcut, giriş parali olmasa da bir şeyler yemek icmek şart, fiyatlarda 2 şer kola-tost 14 euro civari.

Bütün gün burada takıldıktan sonra Selanik'e geri dönmek üzere yola çıktık ama daha önce dedelerimin doğduğu Langaza'yi görmeye gittik. Burası şu anda yaklasik 16 bin kişinin yaşadığı bir yerleşim bölgesi. Oradan göç eden büyüklerden hayatta kalan kimseyle görüşemediğim için buraya yaptığımız ziyaret gezip görmekten ibaret oldu.

Langaza'dan çıkıp otele döndükten sonra yemek için bu sefer bir önceki akşam gittiğimiz mekanın yanındaki yere gitmeye karar verdik. Burası mezeden ziyade daha çok et yemekleri yapan bir yerdi ve biz de doğal olarak damarlarında asil kan dolaşan her Türk gibi ortaya karışık ızgara siparişi verdik. Fiyatlar yandaki mekana göre daha uygun. Bu arada her iki mekanın da bulunduğu meydan sanirim burasi. Bu mekanlarda en çok dikkatimizi çeken şeylerden birisi 20 masaya 3-4 garsonun bakmasıydı. Şef, komi gibi olaylar yoktu ve adamlar arı gibi vızır vızır çalışıyordu.

Bir sonraki yazı Meteora üzerinden Atina.

Tren yolculugu ve Selanikte ilk gun

İstanbul'dan Selanik'e tren 21:00 da kalkacaktı ve ben her zamanki gibi tez canlı ve hafiften de paranoyak bir insandım, darlandım duramadım yerimde ve 18:30 gibi evden çıktık. Bavullarımız tahtadan olmasa da heyecanlıydık.
Erken çıkmamızın sebepleriden birisi de trene binmeden almamız gereken malzemeleri toparlamaktı ama gel gör ki ilk golü garda yedik. Emanet dolapları çalışmıyordu! Mecburen önce ben sonra Arzu nöbetçi olarak kaldı dolapların başında diğerimiz dışarı çıkıp alınması gerekenleri toplarladı.

Sağda solda "Türk treni daha iyiymiş Yunan treninden" diye okumuştum ama bizim sefer hangi trenleydi bilmiyordum. 20:30 gibi tren gara yanaştı Türk treni oldugu için şanslıydık.
Kompartımana eşyalarımızı yerleştirdikten ve kurcalanabilecek ne varsa kurcaladıktan sonra ilk tepkim "Yaşanır ki burda" oldu. Dolap, buzdolabı, lavabo, çalışmayan ama lcd oldugunu tahmin ettiğimiz bir cihaz ve nasıl değişterirseniz değiştirin pek etkisi olmayan klima kontrolleri ile şahane bir ortam yaratmışlar, sevdim ben.

Yolculuk başlamadan görevliler gelip bilet kontrolü yaptılar, hava kararırken de yola çıktık. Kompartımanda merdivenin şekilsiz yerini değiştirdikten sonra düşmesini engellemek için yıllardır McGyver izlemenin getirdiği tecrübe ile fotoğraf makinesinin kordonu kullandım çok şahane oldu.

Yola çıktıktan sonra doğal olarak "kaç yapıyodur lan bu alet" diye merak edip açtım GPS'i izlemeye başladım. İstanbul dışına çıktıktan sonra ortalama 70 km/s hızla seyahat etmeye başladık, arada 90 ları görsem de Yunanistan tarafına geçtikten sonra alet uçmaya basladi. Vagonlar hem sarsıntısız ilerlemeye başladı hem de 150 nin üzerine çıktı.

Tren Türk gümrük kapsına gece 1 e doğru varıyor, polis pasaportları topladıktan sonra yarım saatte iade etti, Yunan polisi de hiç bekletmiyor, bununla beraber bagaj kontrolü var ile yok arasında, sınırdan rahatlıkla atom bombası geçirilebilir.

Sabah 10 gibi Selanik garına vardıktan sonra taksiye binmeyerek yürüyerek oteli bulmaya calistik, GPS'in pilinin bitmesi ile beraber sancılı bir süreç yaşamamıza rağmen 11 civarı otele varınca resepsiyon bizi daha çok erken diye azarladı, boynumuzu büktük eşyalarımızı bırakıp karnımizı doyuralım bari dedik.
Selanik pazar sabahı bir sayım günü gibi şendi. Yemek yediğimiz mekanın önünde arabalar durup paket bir şeyler aldıktan sonra basıp gidiyordu. Bütün şehir nerede derken bu arkadaşların kendilerini deniz kıyısına attıklarını tahmin etmek pek zor olmadı, o zaman biz de gidelim dedik doğal olarak. Otele dönüp odamıza yerleştik ve otobus duraklarında gayet şahaneymis gibi resmini bastıkları Perea denilen yere gitmeye karar verdik. Böyle bir cennet köşesi gibi resimleri olmasına rağmen bu mekan özünde bir Kumburgaz'dan bir Büyükçekmece'den farkli değil onu belirtmem şart. Ulaşım için anlayabildiğim kadarı ile Selanik'te 2 merkez otobüs duraği mevcut. Birisi kentin batı tarafında tren garı, diğeri doğu tarafında IKEA mağazasının orası. Bu kofti mekana da IKEA durağından 72 no'lu fantastik otobüsle ulaşmak mümkün.Fantastik demişken bu konuya değinecegim elbette. Otobüs biletleri caddelerde adım başı var olan kiosklardan alınabileceği gibi otobüslerin içinden de alınabiliyor. Bilet 1€, günlük bilet ise 2€. Kiosklarda günlük bilet yok sanırım bu yüzden otobüse bindikten sonra bilet almak daha mantıklı. Eklemeden geçemeyeceğim bir başka konu ise otobüs durakları. Sanırım bütün otobüslerde GPS mevcut ve yerleri belirlendikten sonra beklediğiniz duraktan hangi otobüsün kaç dakika sonra geçeceği bilgisi görülebiliyor. Şahane olmuş, Selanik belediyesi çalışıyor diye geçirdim içimden.
IKEA durağına giden otobüs yol üzerinde teyzesinden apaçisine kadar bir yığın atletli, elinde şemsiyesi havlusu olan insanı topladıktan sonra apaçiler ortama cep telefonlarından müzik yayını yapmaya başladı. Beyaz şahin + 5 sap konseptinin repertuarından güzel örnekleri veren arkadaşlar popun kralına saygı duruşu mahiyetinde Smooth Criminal çalmaya basladiği sirada 'eci böri bokke' diyerek moonwalk ile kombine uzak doğu dövüş sanatlarının en güzel örneklerini tatbik edecektim ki üstlerinde dedim burasi avrupa, insanlar diğerlerine tahammül edebiliyor ne guzel ( yemedi evet, noolmuş deplasmandaydım sonuçta ). Son durakta otobüs kapılarını açtığı gibi bu elit topluluk 72 no'lu otobüse doğru atağa kalktı ama metrobüs tecrübesi olan biz çevik İstanbul insanları olarak tahta koltuklarımıza kurulmuştuk bile. Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuktan sonra bilinmeze doğru yol alırken Arzu tipini begendiği bi kızı referans aldı ve o nerde inerse biz de orada inerek onun bizi düzgün bir yere götürmesini umut ettik. Ama hatun yolun karşısına geçti ve diğer yöndeki otobüsü beklemye başlayınca iş başa düştü diyip plajı bulduk. Plaj tahminimce 5 km kadar var, kumu fena olmasada deniz rüzgar nedeniyle dalgalı ve yosunluydu, 1-2 daldıktan sonra vaz geçip kumsalda bir şeyler atıştırdık ve geri döndük.
Saatler ilerlemiş ve doğal olarak karnımız acıkmıştı. Düzgün bir akşam yemeği için kendimizi dışarı attık otele yakin bir yerde mezeci olduğunu tahmin ettiğimiz bir yere oturduk. Abiler bize ilk başta meze önerse de, bizimkiler ile aynı şeyler olduğundan peynir, domuz eti ve şarap denemeye karar verdik. Standart bir Türk insani olarak 15 çeşit peynir arasından seçim yapamayıp garsona şöyle ortaya azar azar bi karışık yapsak mı diye sorduk ama cevap olumsuzdu rastgele bi tane seçip yedik guzeldi. Fiyatlara gelirsek peynir 4.5, salata 7, domuz kavurma 6.5 yarim litre sofra sarabi 3.5 € idi sanirim. 25€ civarina karnimizi doyurduk.

Bu olaylardan 3 gün sonra Atinadan bu yazıyı gecenin bir yarısı yazarken, bir yandan unuttuğum bir şey var mı diye düşünüp bir yandan da nasil bitirebileceğime karar veremezken uyumak en güzeli dedim.

Pek yakinda Selanikte 2. gun, Halkidiki yarim adası, GPS'in becerizsikliği ve serin sulara kavuşma.

Vize İşlemleri

Geziyi planlarken beni en çok strese sokan şeylerden birisi vize alıp alamayacağım idi. Daha önce schengen vizesi almadığım ve sağda solda yunanistan vizesi ve görevli Yorgi Bey hakkında pek iç açıcı şeyler okumadığımdan epey tedirgin oldum.
Yunan konsolosluğu artık randevu sistemine geçtiğinden sabahın kötünde kalkıp kuyruğa girmek gibi bir olay kalmamış, paşa paşa 0212 293 34 28-29 numalarını arayıp randevu alıyorsunuz öncelikle. Randevuları öğleden önce veriyorlar ( öğleden sonra pasaport dağıtım ). Ben cuma günü aradığımda bir sonraki çarşamba için ( 12 gün sonraya ) randevu verdiler, bu yüzden gitmeden başvuruyu sonraya bırakmamakta fayda var. Vize işlemlerine bakan birimin maps linki burada.
Konsolosluğun sitesinde gerekli olan belgeler duyurulmuş, fakat burada yazmayan ama ivr da söylenen pasaportun ilk 7 ve son sayfasının fotokopisi var, bunu unutmayın.
Bütün belgeler hazır olduktan sonra randevu saatimizden bi 10 dakika önce mekanda hazır bulunduk, binanın bulunduğu daracık sokaktan geçen arabaların altında ezilmemeye çalışarak bekledikten sonra bi 5 dakika gecikme ile bizi içeri adılar. Bankonun arkasında 2 genç ve güleryüzlü görevli var. Ben belgelerimi kendisine verdikten sonra kiminle gideceğimi sordu, kız arkadaşımla gideceğimi söyledikten sonra onu da çağırdı, belgelerimizi aldı ikimizin de hızlıca inceledikten sonra ( ki bi 50 sayfa vardır adam başı, istemişler de istemişler ) hesap cüzdanı, sigorta poliçesi vs. nin aslını bize iade edip fotokopisini kendisine aldı. 15 gün kalacak olmamıza rağmen 1 aylık talep yazdı ve iki gün sonra, saat 2:30 - 3:30 arası gelmemizi söyledi.Vizeleri teslim alabilmek için size verilen üzerinde numara bulunan kağıtlar yeterli, pasaport sahiplerinin kendilerinin gitmesine gerek yok bu arada.
2 gün sonra işim çıktığı için gidemediğimden bir sonraki iş günü sabahtan gittim fakat pasaportu sabahtan teslim almam mümkün olamadı. Ben de öğleden sonrayı bekledim mecburen. Sabahları vize başvurusu için randevu mevcut ama pasaportları teslim almak için böyle birşey yok. Bekleyen insanlar direk sıra düzenlemişler herkes paşa paşa bekliyor. Doğal olarak ben de geçtim sıraya. İçeriye 5 er 5 er alıyorlar insanları. Önümde yaklaşık 20 kişi vardı, 15 dakika içinde sıra bana geldi. Numara kağıtlarını verip aldım 2 aylık multi girişli vizelerimizin verilmiş olduğu pasaportlarımızı ve bir kez daha İstanbul sıcağına lanet ederek eve doğru yola koyuldum. Cumartesi akşamı yola çıkacaktık ve yapılması gereken daha çok iş vardı.

Hazırlık

Kankaların kankası Alişer Yunanistana yerleştikten sonra yıllardır kafamda olan sehyati gerçekleştirmeye karar verdim. Arzu ile beraber düşünüğ taşındıktan sonra askerlik öncesi 2 hafta izin alıp karış karış Yunanistanı dolaşmaya karar verdik. Ama bu işler tahmin edildiği gibi ha diyince olmuyordu.

Öncelikle rotaya karar vermemiz gerekliydi. Atalarımın geldikleri toprakları, Selanik'i görmek yıllardan beri içimde kalan uktelerden biriydi, Alişer de Atina da oturduğuna ve bir süre onunla beraber kalacağımıza göre Yunanistanın bu iki ucunu birleştiren bir seyahat rotası ayarlamak gerekeliydi. Seyahatimize Selanikten başlamaya ve buraya tren ile gitmeye karar verdik. Her gün Selanik ve İstanbuldan karşılıklı olarak 21:00 da filia expresi kalkıyor. Bu postu yazdığım gün itibari ile 2 kişi gidiş dönüş yataklı vagonun fiyatı 495,60 TL. Bunun dışında Varan'ın seferleri mevcut ama biz hem yataklı olduğu için hem de değişiklik olsun diye treni tercih ettik.

Selanikte kalacak yer bulabilmek için belki yüzlerce site gezim, alternatifleri inceledim. Eli yüzü düzgün yerlerde çift kişilik oda fiyatları 50€ dan aşağı değil. Şehir dışına doğru güzel yerler var uygun fiyatlara fakat şehir içinde kalmayı tercih ettik. Onlarca seçeneği eledikten sonra da geceliği 65€ ya Plaza Art Hotel de 2 gece yer ayırttık. Bakalım nasıl çıkacak.

Kafamızdaki seyahet rotası, pazar Selanik'e vardıktan sonra günü şehirde geçirip, pazartesi araba kiralamak ( pazar günleri araba kiralayan ofisler kapalı ) önce babamın dedesinin doğduğu Langazayı ardından Halkidiki yarım adasını dolaşmak.
Bu arada, araba kiralamak için mantıklı seçenek Budgetın Yunanistan sitesi. Türkiye sitesi üzerinden verilen fiyatlar daha yüksek. 12 gün için Fiat Punto ya 396.47€ fiyat verdiler. Daha düşük fiyatlı yerler de mevcut fakat Türkiyede kullanıp memnun kaldığım ve Yunanistanda da ağı yaygın olduğu için onları seçtik.

Pazar ve Pazartesi gecesi Selanikte kaldıktan sonra salı sabahı yola çıkıp Atinaya doğru ege kıyısında ilerlemeye başlıyoruz, ilk durak Vergina olacak.